tag:blogger.com,1999:blog-640609840333309822.post7002434008363452542..comments2024-03-28T17:23:37.677+00:00Comments on Ao noroeste do Noroeste...: O príncipe azul da estepa.Unknownnoreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-640609840333309822.post-69580212424776326422012-09-20T11:23:59.722+01:002012-09-20T11:23:59.722+01:00Moitísimas gracias, meu amigo. Reconforta escoitar...Moitísimas gracias, meu amigo. Reconforta escoitarte. <br />"Non poderán segar a vontade....areosonoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-640609840333309822.post-79768702317960877232012-09-19T19:09:58.341+01:002012-09-19T19:09:58.341+01:00Meu ben querido amigo, moita ledicia dá sentir a t...Meu ben querido amigo, moita ledicia dá sentir a túa presenza nese outro lado da pantalla.<br /><br />Ti ben sabes que algunhas viaxes non rematan nunca. Esa andaina polo Castelo e outras que seguimos a andar (esa baixada ao peirao da Mina de Teixidelo con sombreiros charros)van sempre guiando o noso camiñar.<br /><br />Lioporco, certamente é a memoria que remexes: a prantación de árbores autóctonos, entre eles algún ca outro esvedro, foi segada ao ano seguinte polas disposiciós municipais que, penso, contrataron o servizo a unha empresa privada local. Teimosos, insistimos de novo este curso que pasou facendo unha outra prantación, desta volta por custiós de presuposto de número menor (a outra foran 40 árbores). Pois ben tamén a segaron: en canto medrou a herba dos arredores os servicios municipais arrasaron cos árbores e as ilusiós dos rapaces e de paso co traballo de sensibilización educativa que andamos a facer dende a escola.<br /><br />Eche o que hai: barbarie afillada a iñorancia, ben o sabes.<br /><br />Pro non poderán segar a vontade, prendida por semente de xuventude, de seguir facendo carreiro ao camiñar.<br /><br />Nesa andaina, coma en tantas, seguimos. Hai viaxes que non rematan. Ben o sabes.<br /><br />Cuídate.<br /><br />Saúde e sorte.<br /><br />Apertiñas, meu.<br /><br />A mandare.<br />Rafaelhttps://www.blogger.com/profile/04480213419528271708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-640609840333309822.post-69545916049372868412012-09-17T23:38:34.367+01:002012-09-17T23:38:34.367+01:00Querido Rafa, sigo viaxando convosco, bebendo a au...Querido Rafa, sigo viaxando convosco, bebendo a auga limpa dos teus escritos, disfrutando do teu blog. Agora recordo unha camiñada polo castelo fai quizás 200 anos?<br />Ou foi noutra reencarnación?...E será certo que no eter do pensamento os viaxeiros poden percorrer unha cinta de Moebios que percorre o universo?...<br /><br />No orden mais pedestre e lioporco teño que preguntarche si aquela repoboación que fixeras cos teus escolantes pola beira do rio vai medrando ou está afogada polas hortensias? <br />Gracias polo galego, gracias polos viaxes, gracias por existir.<br />Unha aperta dendea terra dos medianos( agora coa estafa, rebaixados a ananos)Areosonoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-640609840333309822.post-34999879695310407992012-08-01T12:43:08.034+01:002012-08-01T12:43:08.034+01:00E ti que os contes! Moito obrigado por tan desexab...E ti que os contes! Moito obrigado por tan desexables desexos e tan esaxeradas loubas. As anduriñas (nas Ellas editan unha revista cultural en lagarteiru que se chama así Anduriña) son portuguesas...había ducias e ducias delas (non esaxero) nunha acacia ao pé dun río que tiña unha ponte non sei se medieval ou romana...mágoa de ter que facer as fotos ao contrasol, pois habia imaxes extraordinarias formando grupos numerosos de anduriñas, que non debía de haber moito que sacaran aos polos do niño: en casos aínda lle levaban bicadas.<br /><br />A viaxe dende logo moi instructiva e repito recomendable pra quen queira pensar sobre Historia.<br /><br />Unha aperta.Rafaelhttps://www.blogger.com/profile/04480213419528271708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-640609840333309822.post-76377674881638454372012-08-01T08:24:07.423+01:002012-08-01T08:24:07.423+01:00Olá Rafa, eiquí Miguel.
Maxistral, Rafa, coma sem...Olá Rafa, eiquí Miguel.<br /><br />Maxistral, Rafa, coma sempre. Máis afiado cada vez na verba, e máis atinado e certeiro na imaxe. Non teño palabras, noraboa sinceira, que vivas 100 anos máis. Que envexa de viaxe.<br /><br />Se ben gustáronme todas, quédome coa foto das andoriñas de cú branco e con ese xílgaro que máis se amita a unha cacatúa pola postura.<br /><br />Unha aperta.Anonymousnoreply@blogger.com