Escoitade bacterias naturófagas!!
"Cando o desenvolvemento das forzas productivas entra en contradicción coas relacións de producción...
...prodúcense os procesos sociais revolucionarios"
Esta é a hora.
A vertixe acelerada
das tecnoloxías informáticas e electrónicas,
a existencia por primeira vez na historia
dun esceario universal onde todos nos falamos, todos nos escoitamos e todos nos comunicamos que chamamos internet, e a inminente explosión do pensamento autónomo maquinal van a crear un mundo onde nada do que nos servía e nada polo que nos servíamos nos servirá.
O primeiro refugallo dos tempos que fenecen e ese artefacto improductivo e agotador que sufrímos a diario: chámase democracia parlamentaria, esa antigualla superestructural do século XIX inventada polo mundo burgués para regular as necesarias relacións políticas dos cidadáns.
España é o paradigma de que a pesada lousa da democracia parlamentaria afoga ás sociedades. A democracia parlamentaria argallouse nun tempo onde os trenes e unhas estradas de piche, senón de terra, reviradas e longuísimas, eran o único espazo material no que podían trasladarse as nosas opinións ate os centros de poder e decisión. Aos diputados inventámolos para que cada un deles poidera transportar as supostas vontades de cento de miles de partidarios até o centro do poder. Os partidos inventámolos para organizar aos diputados en grupos de afinidad, mais ou menos compactos e coherentes. Non había outra.
España é o exemplo meridiano de que a democracia parlamentaria é unha superestructura legal caduca, cara e para máis... inútil.
Cara?... non, carísima.
Cara por que o presuposto do gasto que nos supón a xestión política supera en varios ceros ao gasto de todos en sanidade pública e educación: ten bemoles, moitos bemoles. Carísima por ineficaz e inútil: non nos amaña os problemas, inventa problemas ficticios que á cidadanía non lle interesan nada de nada, ren de ren: só son preocupacións pra os políticos profesionais partidistas.
Inútil por lenta e ineficaz na xestión, inútil por ser unha estructura por esencia corruta e corrutora, estimuladora das componendas privadas en oscuros e ocultos grupos de decisión, facílisimos de untar e influir.
Cara porque temos que abonar políticos nos concellos onde vivimos; porque temos que pagar políticos e os seus gastos nas diputacións provinciais onde estamos metidos; porque temos que manter políticos na autonomía xeográfíca que nos rodea; porque temos que alimentar politicos, a moitos de por vida, no estado central que nos centraliza ; e aínda por riba porque temos que remunerar políticos perdidos na lonxana galaxia europea bruxeliana da que pouco sabemos; universo no que a cidadanía nada pode decidir pesia a que é aí onde de verdade se están tomando as decisións que máis nos afectan: o regulamento de barcos contaminantes polas nosas ribeiras, ou o deseño da distribución das plantacións de eucolitos e as ALTRIS que levan asociadas.
Por poñer exemplos rápidos.
Quen ou ata cando pode seguir soportando esta tolemia? Digo máis: máis asombrosa é a nosa necedade canto na hora presente da Historia temos nas nosas maos os coñecementos precisos, a información suficiente, as tecnoloxías necesarias, as comunicacións imprescindibles para poder construir unha nova sociedade universal solidaria, unida, que supere as revellidas ideas parroquiais dos nano, micro, macronacionalismos particularistas e estatalistas, unha humanidade que se enfrente cohesionada diante dos problemas comúns dunha realidade que, ela si, xa é universal: non aprendístedes nada do COVID??
As forzas produtivas xa están desenvolvidas. Hoxe podemos sen maior coste urdir unha rede de caixeiros de votación no que cada cidadán habilitado coa ferramenta pertinente poda cada día votar polos asuntos que nos importen. Exemplo: hai a idea de facer un porto deportivo nunha zona ecoloxicamente sensible: vote a cidadanía se o quere ou non. Hai a idea de colocar unha xigantesca planta de celulosa no medio e medio e Galicia, vote a cidadanía se a quere ou non. Hai a idea de legalizar o uso recrerativo do cannabis, vote a cidadanía se o quere ou non. Hai a idea de instalar macro parques mariños en rotas de emigracion das aves, vote a cidadanía se os quere ou non. Hai a idea de meter á nación nunha guerra confusa, difusa, lonxana e dubidosa, vote a cidadanía se quere guerra ou non. Hai a idea de privatizar a sanidade, a educación, vote a cidadanía se tal quere. Hai a idea de privatizar a xustiza para facela máis rápida, áxil, honrada e xusta, vote a cidadanía.
E sería suficiente con que un certo número de cidadáns propoña os temas a consultar e decidir. Quer dicirse Viva a República Dixital!!
Polo fin da corruta democracia parlamentaria, creemos unha sociedade de liberdades verdadeiras.
As forzas produtivas xa están desenvolvidas e podemos facelo. Outro réxime poítico de liberdades non só é posible: é necesario, urxente e vital.
Só hai que pensalo.
Eu non sei ti, pero eu non necesito que un señor diputado de luces descoñecidas transporte a miña opinión ate un parlamento de cadeiras mil veces acuadas. Nin son nin comulgo con Podemos, nin con Pudimos, nin co Bloque nin co Bloco, nin con Sumar nin con Restar, nin co Pepé nin co Popó, nin con Vox nin con Vux, nin co Pesoe nin coa Pesoa.
Son de min, dos meus e de vosoutros e vosoutras miña ben querida e pouca xente.
Partillo ideas con todos: con Vox, có Bloque, co Pesoe, co PP, con Pudimos, con Sumar, con Bildu, co PNV, con Esquerra, con Junts... con cada un deles teño algo en común, pouco con algún, pero algo en común teño con cada un deles.
Cousa diferente será que eles queiran ter algo comigo.
Pouco me ocupa.
Movemento Vitalista das Terras do Mundo
Convivio de Bichería Irreducta do Meu Pequeno Mundo
