Estou preocupado. Moi preocupado. Profundamente preocupado. Deveras.
Chegaron a min de rebote noticias dun plan diabólico que ao parecer estase a piques de escomenzar a poñer en marcha. Polo pouco que oín consiste en:
Levantar e estirar un muro malecón de mais de 80 metros...imaxinades???... desde máis ou menos o remate da ponte nova ata enfrente dos xardíns de Pénjamo... aplastando a plaia, encaixonando o esteiro do río, modificando á ría, o discurrir das augas, destruindo a paisaxe histórica, ese ben cultural de pobos civilizados, e alterando gravemente e de xeito irremediable!!!! a Reserva Mariña da Ría de Cedeira. Ou cegos, ou tolos, ou parvos.
Parece ser que se quere crear unha curva de plaia por enfrente a plaza Roxa, parece ser, polo pouco que oín, que información non circula moita, ou a min non chega. Silenzo administrativo e xordeira institucional.
Non acaban acó as diabólicas ideas, xa se sabe que o demo non dorme, van a desfacer os marouzós!!!!!!! esa patria xeográfica, lingüística... e ata sexual dos de Cedeira...a serio...
...pretenden desfacer os marouzós!!!!... torar todas as árbores, achairar o espazo, poñer o muro de puntais de madeira ao pé da carretera e aparentar un paseo marítimo a pé de plaia, que pretenden rechear con area... traída da Coruña!!!!!!!!! un monumental despropósito naturalista, paisaxístico e histórico que, polo que vou sentindo, forma parte dun lento proxecto inconfesado de eliminación paulatina do legado de Leopoldo Rubido, un alcalde irrepetible.
Parece ser, polo pouco que sei, que é un proxecto vello, que anda circulando dende hai anos polas tagheas administrativo burocráticas desta falsa democracia de mofa e escarnio que padecemos...un proxecto no que ao parecer as motivacións medioambientalistas alegadas polos incitadores eran un copipegado dun proxecto alleo!!!!! Que xa foi alegado e rexeitado en varias ocasións polos pertinentes informes. Non me extraña, con toda a razón e con evidencias de sobra.
Pero parece ser que na última resurrección do despropósito, non se deberon presentar as habituais alegacións, non me digades por que porque non o sei, e a perversidade urbanística, callada de turísticas fragancias, veu o ceo aberto para zouparse, vaise zoupar, derriba de Cedeira e trastornala. Nunca mais será a Cedeira na que nos criamos. Nunca. Se non é que vén Dios e o remedia.
Que timo de Democracia!!! A famosa veciñanza que tantas bocas enche a tantos non pinta nada. Nada de nada. Ren de ren. Votádeme, tragade e calade. Que timo de Democracia. Unha usina de dictaduras cuatrianuais.
Se houbera vergoña e democracia, esixiríamos, de inmediato: a PARALIZACION TEMPORAL DESTE DESATINO mentres nos damos un tempo para o estudo, a reflexión e a decisión.
Cedeira debe esixir UN REFERENDUM POPULAR no que logo de se informar polo miúdo de que se vai facer e sobre todo.....PORQUE se vai facer??
....tanto mal ten o que hai agora???
Canto vai costar a destrución de Cedeira??? Millós de euros, seguro, un bo peto de millós. A que cuenta van ir parar??? Supoño que neste desfalco de democracia é a pregunta máis inmediata que se lle ocurre a calquera. Da resposta depende, claro está, a comprensión das razóns urbanísticas desta desfeita paisaxística, histórica e da memoria, que, todo o dá a sospeitar, escuros contubernios constructeros pretenden impoñernos.
Este despropósito contra Cedeira, (de xente extraña e de momento descoñecida) só o pode parar a cidadanía cedeiresa.
Orgullosa, en pé, digna, firme e segura da razón que a anaga.
PARALIZACION TEMPORAL INMEDIATA.
Jose de Vigo, Pablo de Foz e Xulio de Cribeiro poderian mostrarnos que son Políticos de Cedeira e deter temporalmente este experimento urbanístico.
PERIODO DE INFORMACION E REFLEXION PÚBLICA. Explicado con detalle o proxecto e valorado pola cidadanía, poderíase xa que logo convocar e celebrar unha consulta.
REFERÉNDUM VINCULANTE,
entre a cidadanía cedeiresa para que a democracia por unha vez faga honra do nome e encetemos entre todos a buscar novas maneiras civilizadas de resolver os problemas e conflitos utilizando unha ferramenta vella: o voto individual.
Estou preocupado. Moi preocupado. Profundamente preocupado.
Apurádevos a facer as últimas fotos da Cedeira Bonita.
Se esta tolada non se paraliza de inmediato, quédalle pouco.
O que se vai a perpetrar VAI SER IRREMEDIABLE.
Van parir á Cedeira Adefesia
Merece a pena parar, pensar e decidir.
Nas maos de todos queda. Facer circular a idea canto poidades. Esixir o dereito a votar... e xa veremos o que pasa..... pero por si acaso, adiantádevos a facer as últimas fotos da Cedeira Bonita.
A maquinaria deconstructora vai empezar a roer a ría XA MISMO.
Seguir a ser bos que guapas xa sodes.
Apertiñas a feixes, miña ben querida e pouca xente.
Eu xa falei.
Despós de Data (29-3-25): Non teño certezas, vaia non o creo, que exista unha planificación meditada de Damnatio Memoriae da obra de Leopoldo. Pero será polo tempo que pasa que todo o manda mudar ou polo que, verdade é que sensiblemente, un ano con outro, van desaparecendo e vanse modificando algunhas das súas realizacións, a veces non para peor, a Plaza 18 de decembro antes dos Cabalos, outras manifestamente mellorables, caso da biblioteca López Cortón. E coma estes dous seguro que vós mellor ca min saberedes dalgún máis. Seguro.
Estou sorprendido da molestia que supuxo en algúns amigos, o calificativo de irrepetible. Houbo quen o entendeu coma un eloxio, cando en realidade é unha vulgaridade de nivel premium. Irrepetibles somos todos. Son acaso o único rariño afeccionado a ler dicionarios? Non me extrañaría, abofé.
En todo caso, se houbo alguén que se sinteu molesto, doído ou até é posible ofendido, ofrézolles, e agradecería que aceptasen, as miñas escusas. Gratia plena.
Unha última: os comentarios só se publican cando servidor acepta que se publiquen. Para iso antes debe lelos e entender que non hai nada ofensivo, insultante ou delictivo no que se escribe. Este non é un espazo público é un espazo privado aberto en público. Xa se advirte na testeira. Máis se caibe, por que os meus comentaristas non adoitan ter a fineza de asinar as súas opinións. Será por prudencia, este es un país libre pero que no te vean, cantaba Ketama, será por timidez, será por despiste ou saberá o demo por que, pero aos meus comentaristas, defender coa sinatura a súa opinión cóstalles caro.
A mandare, miña xente.
Despós de Data(29-3-31): Mea Culpa. Recibín un correo de Pablo Moreda, o señor que neste momento está de alcalde, decepcionado e un punto molesto, por chamalo Pablo de Foz. Mea culpa. Ofrézolle, e agradecería que aceptase as miñas escusas públicas se se senteu ofendido ou doído de calquer modo ou maneira. Lonxe de min pretender ferilo do modo que fora. Se así foi, ben que o lamento. Escribín tal por que concordase con Jose de Vigo, a quen, se por un raro acaso se sente tamén disgustado, pídolle, fervorosamente por ser un amigo a quen estimo deveras, que me perdoe. E xa postos non quero facer de menos a meu primo Xulio, que se se sinteu molesto, non o creo pero razóns hainas, por dicir que é de Cribeiro, tamén, e de corazón, lle pido que me escuse.
Graciñas aos tres pola comprensión e liberalidade.
E ben sabedes que con alma, corazón e vida, vos daría as gracias se parásedes este lamentable proxecto. Nin que dicir ten. Non é verdade que agora xa non se poda facer nada. Mentres non empece, ou non vaia moi adiantado, sempre se pode parar.
Graciñas. A mandare.
Despós de data (01-4-25): Mea culpa. Confésome culpable de vivir aillado, sen ver televisión, nin ler periódicos nin os papeis de propaganda que me meten no buzón; nin gasto feisbu, nin instagram, nin tintok. Nada, non sendo o guasá e o meu blogue. Nin teño moito trato con humanos, non sendo a familia, algún veciño que sobrevive ou algún amigo que moi raramente aparece a visitarme. Mea culpa. Vivo así feliz en soidade acompañada, mergullado no estudo da obra de Martín Sarmiento, escribindo algo sobre algo e editando este blogue, que ate o día de hoxe tiña os máis dos seus lectores fóra de portas. Mea culpa.
Un deses comentaristas anónimos do blogue, o nº 7, con moitas razóns acaba o seu amplo, razoable e ben argumentado comentario, que agradezo e estimo, dicindo que a ignorancia é o maior perigo de Cedeira. Poidera selo. Eu mesmo me acuso de deixar xear e confiar coma un inxenuo naif en que os gobernantes que votei haberían de defender as ideas polas que os votei. Son culpable de vivir retirado e seguir sendo un inocente pánfilo.
Verdade é que cando de rebote me contaron por riba o que se pretende facer, entroume un forte desasosego, e sen poder calmar o ánimo fun escribindo este descorrer que por unha vez están a ler os de Cedeira.
Acepto a responsabilidade de deixadez no que me corresponda, pero ninguén me poderá acusar de saber o que pasaba e calar a boca. De ningún modo, por respeto a min, a Cedeira e a liberdade de expresión. Á proba deste descorrer me remito.
Foi enterarme e as tres horas estaba escrito, editado e publicado. Unha arroutada impulsiva nacida no corazón e na decepción. Nada extraño a servidor, que si de seu é calmo e tranquilo padece de maretadas de vehemencia. Ben as coñece, e nunca deixarei de disculparme con ela, a miña moi estimada e admirada Mª Xosé Rodríguez, quen foi a mellor concelleira coa que tratei nunca -e teño tratado con moitos e algúns como Emilio Ramonde ou Xosé Antonio García moi bós- e quen sen dúbida sería unha magnífica alcaldesa futura para Cedeira. Un capital político cedeirés por ideas, talante, intelixencia, cultura e personalidade.
Un amigo nacionalista, a quen lle agradezo a chamada e a conversa franca de lado a lado, houbo de chamarme dicíndome que "se me foi a pinza", pero, logo dunha hora parlando, iso foi o único no que acabamos discrepando pois para min esa fuxida de pinza chámase arroutada paixonal, así llo concedín en privado como agora o fago en público. Foi el quen me informou de que houbo unha soa alegación, e deume unha alegría saber quen foi o alegante, que por este acto eximiu a Cedeira da ignominiosa imaxe de tragar sen abrir a boca.
Lor a quen o merece.
A mandare.
