Xa chegaron da súa invernía na lonxana e ardente Africa os pedreiros nosos de cada vrao. Igoal que as andoriñas e tantos outros, os pedreiros anuncian a chegada inminente dos tempos quentes e soleados. Arestora andan xa por todos os hábitats abertos e de vexetación baixa da nosa bisbarra.
Non será raro velos entre as areas dos sistemas dunares, tal este macho en Ponzos...
... ou esta femia no alto dos graíños graúdos de calquera pena do Monte do Forgoselo...
...ou estoutra, encriptada entre os ocres da serpentiniña do Chao do Limo, onde entremiramos este día unha parella fitándonos de pedra en pedra, ademirados eles da presencia no monte de tanta xente: eramos o equipo de limpeza do Carpobrotus ao completo, facendo un feliz percorrido de coñecementos polo último territorio virxe da Capelada.
Moi por lonxe andaban os pedreiros e poucos largavistas levábamos. Así é que houbo quen só poido ver un algo voador que ía de acó para aló. Pra remendar a memoria, subo unhas imaxes dunha parella de Oenanthe oenanthe. A femia é do Monte do Limo é foi rexistrada na primaveira pasada; o macho é de Vilarrube, e as fotos son de hai tres anos.
Velaí van. Que aproveiten.
E polo de hoxe nada máis, miñas e meus, agardando que os lindos pedreiros vos desen uns ledos intres de contemplación harmoniosa e puxesen alas de fuxida ás horas aborrecidas, despido esta brevísima entrada, expresándovos o meu máis rendido e sorprendido agradecemento por andaredes ainda soportando o bló nese noutro lado do espello.
A mandare.
Ningún comentario:
Publicar un comentario