Plaia do Baleo, pola mañá.
O Baleo nesta mañá de decembro, estaba gris e quedo, morno tamén. O mar, vivo, pero azoso. Os ceos querendo azulear. Daba gusto.
Cada quen ao seu: uns a argallar coas alentías, outros a escaparen delas.
Un día coma tantos outros, un día de diario, nas plaias do noroeste do Noroeste.
Un día coma tantos outros, un día de diario, nas plaias do noroeste do Noroeste.
Nas lixugadas e emporcalladas plaias do Noroeste: letrina final da voluntade insobornable do mar de devolver o noxo a quen o produce.
¡¡¡ Estes días vense invadidas por millós, (sí, sí, millós) de diminutas bolicas dun plástico duro e brancuxo que ocupa, do mesmo modo que se ve nas fotos, a línea toda de deposición da marea dos areais de Pantín e o Baleo !!!
Sepultadas no areeiro, quedarán con nós.
¿ Nunca máis, dixeramos?
Ningún comentario:
Publicar un comentario